Borba mikroba protiv stakleničkog plina

Dušikov oksid je 300 puta potentniji od ugljičnog dioksida, te također uništava ozonski omotač svakim otpuštanjem u atmosferu, bilo kroz određene procese koji se primjenjuju u poljoprivredi, tretmane otpadnih kanalizacijskih voda, ili pak sagorijevanja fosilnih goriva. 

Ipak, na našu sreću, čini se da priroda ima mnogo veći arsenal oružja nego što je prethodno bilo poznato u borbi protiv štetnosti ovog stakleničkog plina. To je pokazano u studiji Franka Loefflera iz ORNL-ova (Oak Ridge National Laboratory) odjela za mikrobiologiju sa Sveučilišta u Knoxvillu (Tennessee) i njegovih kolega. 

Znanstvenici već dosta dugo znaju za mikroorganizme pod imenom denitrifikatori koji dušikov oksid pretvaraju u bezopasan dušik. Loeffler i njegov tim su sada otkrili ovu sposobnost i kod mnogo drugih grupa mikroorganizama, od kojih svi konzumiraju dušikov oksid te potencijalno mogu umanjiti njegovu emisiju.  

Istraživački tim je proučavao dostupne mikrobne genome dekodirajući enzimske sustave koji kataliziraju prevođenje dušikovog oksida u bezopasan dušik. 

Ono što su otkrili bila je neočekivano široka rasprostranjenost ove vrste enzima u raznim grupama mikroba koji imaju mogućnost transformacije dušikovog oksida u neškodljivi dušik. Unutar ovih grupa mikroba, otkriveni enzimi su srodni, ali evolucijski različiti od onih koje nalazimo u poznatim denitrifikatorima. Mikrobi koji imaju mogućnost kataliziranja dušikovog oksida mogu se pronaći u mnogim, ako ne i svim, vrstama tla i sedimentima, što sugerira da postoji mnogo veća "vojska" mikroba koji doprinosi potrošnji dušičnog oksida. 

Iako je njegov postotni udio u doprinosu plinova koji izazivaju efekt staklenika relativno malen, dušikov oksid je izuzetno učinkovit u zagrijavanju atmosfere.  Naime, jedna molekula dušikovog oksida ima 200 do 300 puta veći efekt stakleničkog zagrijavanja od primjerice ugljičnog dioksida. Danas u atmosferi ima 20% više dušikovog oksida nego što ga je bilo prije otprilike 250 godina. 

Usprkos činjenici da dušikov oksid nastaje prirodnim putem u tlu i morima te je kao takav prisutan u atmosferi kao dio Zemljinog ciklusa dušika, emisije ovoga plina koje proizlaze od ljudske aktivnosti, posebice u sektoru poljoprivrede (umjetna gnojiva), transporta (izgaranje fosilnih goriva) i industrijske proizvodnje, konstantno se povećavaju.

Izvor: Znano.st